2010
Schilderij Arina Hugenholtz (1847-1933)
09 Nov 2010
Zo af en toe kijk ik op Marktplaats of er wellicht zaken worden aangeboden die te maken hebben met de familie Hugenholtz. Tot mijn grote verbazing werd er een schilderij aangeboden van Arina Hugenholtz, bekend schilders van de Larense School. In 1885 vestigde ze zich in op aanraden van Mauve in Laren, die daar zelf ook al enige jaren woonde. Zo kwam ze voor het eerst in aanraking met het Gooi. In 1894 vestigde ze zich daar voorgoed, nadat ze een atelier had laten bouwen aan de Stationsweg.
In haar werken is de grote invloed van Mauve te zien. Niet alleen kwamen de keuzen van de onderwerpen overeen, ook het gebruik van de kleuren laten zien dat zij de tinten van Mauve had geleerd.
Een van haar belangrijkste verdiensten was wel dat ze door haar internationale contacten bemiddelend kon optreden tussen Amerika en de Larense kunstenaars. Daarmee heeft ze dus meegewerkt om de grondslagen voor het succes van deze schilders te leggen.
De rest van haar leven heeft zij in Laren gewoond. Ze is tot aan haar dood actief geweest met schilderen, tot ze op een morgen onverwacht overleed in hotel "Hammdorf" waar ze 40 jaar gewoond had. Haar schilderijen hangen in veel musea, waaronder het Singer Museum in Laren en het Frans Hals Museum in Haarlem.
Ik heb direct het openingsbod uitgebracht en kreeg vrijwel direct een mailtje van de eigenaar. Hij was al heel lang in bezit van het schilderij en was er erg aan gehecht. Het schilderij stond al 30 jaar op zolder en recentelijk had hij toch maar besloten het schilderij te verkopen. Hij was erg blij dat er iemand van de familie geïnteresseerd was en was onmiddellijk bereid het openingsbod te accepteren. Het schilderij heb ik laten restaureren inhangt nu bij bij mij thuis.
In haar werken is de grote invloed van Mauve te zien. Niet alleen kwamen de keuzen van de onderwerpen overeen, ook het gebruik van de kleuren laten zien dat zij de tinten van Mauve had geleerd.
Een van haar belangrijkste verdiensten was wel dat ze door haar internationale contacten bemiddelend kon optreden tussen Amerika en de Larense kunstenaars. Daarmee heeft ze dus meegewerkt om de grondslagen voor het succes van deze schilders te leggen.
De rest van haar leven heeft zij in Laren gewoond. Ze is tot aan haar dood actief geweest met schilderen, tot ze op een morgen onverwacht overleed in hotel "Hammdorf" waar ze 40 jaar gewoond had. Haar schilderijen hangen in veel musea, waaronder het Singer Museum in Laren en het Frans Hals Museum in Haarlem.
Ik heb direct het openingsbod uitgebracht en kreeg vrijwel direct een mailtje van de eigenaar. Hij was al heel lang in bezit van het schilderij en was er erg aan gehecht. Het schilderij stond al 30 jaar op zolder en recentelijk had hij toch maar besloten het schilderij te verkopen. Hij was erg blij dat er iemand van de familie geïnteresseerd was en was onmiddellijk bereid het openingsbod te accepteren. Het schilderij heb ik laten restaureren inhangt nu bij bij mij thuis.
Keltische afkomst eerste Hugenholtz?
05 Aug 2010
Enkele jaren geleden heb ik genetisch onderzoek laten doen aan mijn Y-chromosoom (12 markers). Dit Y-chromosoom erft vrijwel onveranderd over van vader op zoon. Heel af en toe treedt er een mutatie op in dit chromosoom, maar in grote lijnen zou mijn Y-chromosoom identiek moeten zijn aan dat van mijn vader, mijn grootvader Hugenholtz, overgrootvader Hugenholtz etcetera. De aanwezigheid van specifieke mutaties laat zien volgens welke route mijn directe mannelijke voorouders (de eerste Hugenholtzen) gevolgd hebben tijdens de volksverhuizingen. Dit onderzoek naar 12 markers liet zien dat mijn oudste mannelijke voorvader zo’n 35.000 jaar geleden met de eerste volksverhuizingen in West-Europa terecht is gekomen.
Inmiddels is de techniek verder gevorderd. Ik heb daarom aanvullend onderzoek laten uitvoeren. Dit keer zijn geen 12, maar 67 markers onder de loep genomen.
Ik schijn te behoren tot de U152/S28 groep (beide naamgevingen worden door elkaar gebruikt). Deze groep is enkele jaren geleden ontdekt en heeft een gezamenlijke puntmutatie (SNP= Single Nucleotide Polymorphism) gemeen hebben. Alle mannelijke nakomelingen waarbij deze mutatie was opgetreden, hebben deze mutatie geërfd. De oervader waarbij deze mutatie is opgetreden (naar schatting 3.500 jaar geleden) is naar alle waarschijnlijkheid een lid van de stam van de alpiene Kelten, die leefde in de Alpen (Hallstatt Kelten).
Nu zijn er ook weer verschillende S28 stammen beschreven. Nader onderzoek heeft uitgewezen dat ik behoor tot de S28-A groep (geen L2 mutatie en DYS492=12). Nu maar wachten tot er voldoende van deze personen gevonden worden, waardoor interpretatie beter mogelijk wordt. Wordt dus vervolgd!!
Inmiddels is de techniek verder gevorderd. Ik heb daarom aanvullend onderzoek laten uitvoeren. Dit keer zijn geen 12, maar 67 markers onder de loep genomen.
Ik schijn te behoren tot de U152/S28 groep (beide naamgevingen worden door elkaar gebruikt). Deze groep is enkele jaren geleden ontdekt en heeft een gezamenlijke puntmutatie (SNP= Single Nucleotide Polymorphism) gemeen hebben. Alle mannelijke nakomelingen waarbij deze mutatie was opgetreden, hebben deze mutatie geërfd. De oervader waarbij deze mutatie is opgetreden (naar schatting 3.500 jaar geleden) is naar alle waarschijnlijkheid een lid van de stam van de alpiene Kelten, die leefde in de Alpen (Hallstatt Kelten).
Nu zijn er ook weer verschillende S28 stammen beschreven. Nader onderzoek heeft uitgewezen dat ik behoor tot de S28-A groep (geen L2 mutatie en DYS492=12). Nu maar wachten tot er voldoende van deze personen gevonden worden, waardoor interpretatie beter mogelijk wordt. Wordt dus vervolgd!!
Bezoek Sobibor 2010 van 17 t/m 20 mei
17 May 2010
Dit verslag heb ik overgenomen van de website van de Stichting Sobibor. Ik ben meegegaan met deze herdenkingsreis in 2010. Dit om meer te begrijpen van de Holocaust en mede omdat een neef van mijn oma (Erwin Levy) met zijn gezin is vermoord in Sobibor.
Herdenkingsreis 2010
Een maand later dan de oorspronkelijke planning, dit vanwege de vulkaanuitbarsting in IJsland, kon de Herdenkingsreis 2010 van 17 t/m 20 mei alsnog doorgang vinden, al moesten helaas vijf van de 38 oorspronkelijke reizigers hun deelname afzeggen.
De groep bestond zowel uit nabestaanden, waarvan een aantal een steen had laten plaatsen aan de Gedenklaan, als – inmiddels een vaste traditie – uit een aantal Statenleden van de provincie Gelderland. Deze provincie heeft een zusterrelatie met de Poolse provincie Lubelskie, de provincie waarin Sobibor ligt.
Na de reisdag op vrijdag werd op zaterdag het voormalige vernietigingskamp Sobibor bezocht. We startten bij het voormalige stationnetje, waar onze rondleiding begon en voorgelezen getuigenverklaringen het verleden enigszins invoelbaar maakten. Het bezoek aan de Gedenklaan maakte veel emoties los, die hun culminatie vonden in de ontroerende herdenking bij de zogenaamde asheuvel. Alle aanwezigen lazen namen voor van vermoorde Joden. Er werd Yizkor en Kaddisj gezegd.
De zondag begon in de synagoge van Wlodawa. Hier sloot een groep leerlingen uit Lublin met hun twee leraressen zich bij ons aan. In Sobibor onthulden zij een steen voor de vermoorde familie van Leon Feldhendler, een van de leidende figuren van de Opstand in Sobibor. De leerlingen hadden zijn geschiedenis onderzocht en ontdekt dat zijn vrouw, kinderen en zijn zwager in Sobibor waren omgebracht. De steen om deze familie te herdenken hebben zij zelf gerealiseerd. Hoe teleurstellend het voor hen ook was dat wij niet op 19 april, Holocaust Memorial Day in Polen, aanwezig konden zijn, ze hadden speciaal op onze komst gewacht met het onthullen van de steen. De door hen uitgesproken tekst kunt u hier lezen.
Op de laatste dag leek de reis huiswaarts opnieuw verstoord te worden door de IJslandse aswolk, maar de vertraging bleef gelukkig beperkt. Ondanks de onzekerheid over de vlucht naar huis verzorgde onze vaste buschauffeur Jurek een interessante rondreis door Warschau, waarbij het voormalige getto de meeste aandacht kreeg.
-
Hier heb ik het steentje dat ik had gekregen op de familiebegraafplaats in Delmenhorst, achtergelaten op de asheuvel van Sobibor.
Herdenkingsreis 2010
Een maand later dan de oorspronkelijke planning, dit vanwege de vulkaanuitbarsting in IJsland, kon de Herdenkingsreis 2010 van 17 t/m 20 mei alsnog doorgang vinden, al moesten helaas vijf van de 38 oorspronkelijke reizigers hun deelname afzeggen.
De groep bestond zowel uit nabestaanden, waarvan een aantal een steen had laten plaatsen aan de Gedenklaan, als – inmiddels een vaste traditie – uit een aantal Statenleden van de provincie Gelderland. Deze provincie heeft een zusterrelatie met de Poolse provincie Lubelskie, de provincie waarin Sobibor ligt.
Na de reisdag op vrijdag werd op zaterdag het voormalige vernietigingskamp Sobibor bezocht. We startten bij het voormalige stationnetje, waar onze rondleiding begon en voorgelezen getuigenverklaringen het verleden enigszins invoelbaar maakten. Het bezoek aan de Gedenklaan maakte veel emoties los, die hun culminatie vonden in de ontroerende herdenking bij de zogenaamde asheuvel. Alle aanwezigen lazen namen voor van vermoorde Joden. Er werd Yizkor en Kaddisj gezegd.
De zondag begon in de synagoge van Wlodawa. Hier sloot een groep leerlingen uit Lublin met hun twee leraressen zich bij ons aan. In Sobibor onthulden zij een steen voor de vermoorde familie van Leon Feldhendler, een van de leidende figuren van de Opstand in Sobibor. De leerlingen hadden zijn geschiedenis onderzocht en ontdekt dat zijn vrouw, kinderen en zijn zwager in Sobibor waren omgebracht. De steen om deze familie te herdenken hebben zij zelf gerealiseerd. Hoe teleurstellend het voor hen ook was dat wij niet op 19 april, Holocaust Memorial Day in Polen, aanwezig konden zijn, ze hadden speciaal op onze komst gewacht met het onthullen van de steen. De door hen uitgesproken tekst kunt u hier lezen.
Op de laatste dag leek de reis huiswaarts opnieuw verstoord te worden door de IJslandse aswolk, maar de vertraging bleef gelukkig beperkt. Ondanks de onzekerheid over de vlucht naar huis verzorgde onze vaste buschauffeur Jurek een interessante rondreis door Warschau, waarbij het voormalige getto de meeste aandacht kreeg.
-
Hier heb ik het steentje dat ik had gekregen op de familiebegraafplaats in Delmenhorst, achtergelaten op de asheuvel van Sobibor.
Boek Frits van Hoorne
07 Apr 2010
In Eygelshoven vond de presentatie plaats van het boek van Frits van Hoorne: „ De Joden van Eygelshoven. Hiervoor heeft hij onderzoek gedaan naar het lot van de Joodse families die in de oorlog in Eygelshoven woonden. Hij beschrijft onder andere het lot van de familie van de neef van oma Rose Hugenholtz-Lehmkuhl (1905-1992). Het betreft Erwin Levy (1896-1943); Selma Levy-Simon (1897-1943) en hun drie zoons: Manfred (1920-1945), Günther (1923-1943) en Dagobert (1930-1943). Maar ook zijn schoonouders en een nichtje dat vanuit Duitsland gevlucht is.
Heeft u interesse in dit boek van Frits van Hoorne, laat mij dit dan weten. Ik zal de bestelling doorsturen naar de auteur.
Heeft u interesse in dit boek van Frits van Hoorne, laat mij dit dan weten. Ik zal de bestelling doorsturen naar de auteur.
Einstein correspondentie met oom Han Hugenholtz
05 Apr 2010
Oom J.B.Th (Han) was predikant en pacifist. Hij correspondeerde met vele pacifisten over de wereld, waaronder Albert Einstein. Hij is ook wel eens op bezoek geweest bij Einstein, die voor de oorlog in de buurt van Potsdam woonde.
De stukken liggen/lagen in in het archief van het „International Institute of Social History” in Amsterdam. De afbeelding van de stukken zijn hier onder te downloaden.
De stukken liggen/lagen in in het archief van het „International Institute of Social History” in Amsterdam. De afbeelding van de stukken zijn hier onder te downloaden.
Onleesbare gothisch Duitse brief
15 Mar 2010
Al jaren had ik een brief in mijn bezit die geschreven was in het toen gebruikelijke schrift dat „gotisch Duits” wordt genoemd. Benaming is niet helemaal correct, maar dat voert te ver voor dit stuk. Dit schrift dat in de jaren ‚20 veel gebruikt is, ook voor de huidige generaties Duitsers vrijwel onleesbaar. Toen ik onlangs bij Motek Leeuwarden was, heb ik een afdruk achtergelaten, omdat hij vermoedde dat zijn schoonvader, Harry Frank, dit oude schrijft kon lezen. Een paar weken later belde hij op dat zijn schoonvader deze brief kon lezen, en wel zodanig, dat het net leek of hij de krant aan het lezen was. Ondertussen was nog steeds niet bekend, hoe de familierelatie tussen mij en Motek nou precies in elkaar zat.
Toen ik de transcriptie van de brief kreeg bleek deze geschreven te zijn door Nathan Leeuwarden (1866-1933). Nathan overleed twee weken na het schrijven van deze brief. Ik was hem al eens eerder tegengekomen, omdat hij de overgrootvader van Motek was. Hij schreef de brief aan zijn zuster Gretchen Lehmkuhl-Leeuwarden (1877-1952). Door de transcriptie kon ik eindelijk lezen wat er in de brief stond, maar was ook eindelijk duidelijk wat hoe de familierelatie tussen mij en Motek in elkaar zat. De brief is te lezen via onderstaande link.
Toen ik de transcriptie van de brief kreeg bleek deze geschreven te zijn door Nathan Leeuwarden (1866-1933). Nathan overleed twee weken na het schrijven van deze brief. Ik was hem al eens eerder tegengekomen, omdat hij de overgrootvader van Motek was. Hij schreef de brief aan zijn zuster Gretchen Lehmkuhl-Leeuwarden (1877-1952). Door de transcriptie kon ik eindelijk lezen wat er in de brief stond, maar was ook eindelijk duidelijk wat hoe de familierelatie tussen mij en Motek in elkaar zat. De brief is te lezen via onderstaande link.
Ontmoeting Reinhard Groscurth
20 Feb 2010
Enkele maanden geleden was ik in Bremen, en bezocht, zonder veel voorkennis, de kerk waar mijn grootouders Gerard Hugenholtz (1889-1969) en Rose Lehmkuhl (1905-1992) getrouwd zijn in 1931. Ik bladerde wat in een boek en zag een foto van de dominee die mijn ouders had gedoopt: Dr. Reinhard Groscurth (1866-1949). De vrijwilligster van het winkeltje in de kerk vroeg of ik iets bekend zag, en ik vertelde dat deze dominee mijn grootouders gedoopt had. Wat een toeval zei ze: ik ben getrouwd met zijn kleinzoon Reinhard Groscurth (geb. 1930).
Vandaag heb ik met Monique en de kids afgesproken in dezelfde kerk met Reinhard Groscurth, die net als zijn grootvader predikant was. Hij heeft ons van alles verteld over de kerk, geschiedenis van Bremen, holocaust, de oorlog, zijn grootvader. Daarna zijn we naar zijn huis gegaan, waar we hartelijk ontvangen werden door zijn echtgenote Christiane. Wat een ontzettend lieve mensen, die we hebben leren kennen door een toevallige ontmoeting.
Vandaag heb ik met Monique en de kids afgesproken in dezelfde kerk met Reinhard Groscurth, die net als zijn grootvader predikant was. Hij heeft ons van alles verteld over de kerk, geschiedenis van Bremen, holocaust, de oorlog, zijn grootvader. Daarna zijn we naar zijn huis gegaan, waar we hartelijk ontvangen werden door zijn echtgenote Christiane. Wat een ontzettend lieve mensen, die we hebben leren kennen door een toevallige ontmoeting.